'Routineonderzoek'
20 november 2018
'Routineonderzoek' even voor een foto naar de mammapoli. Ik laat dit om de 2 jaar controleren omdat mijn moeder op jonge leeftijd ook borstkanker heeft gehad.
Want ik hoef nog niet naar de bus... ben nog geen 50 ... nog lang niet. Nou ja niet overdrijven. Schiet al wel mooi op 😉
Foto's zijn goed hoor je hoort via de huisarts .
Na 2 dagen, ik zit op mijn werk.
Telefoonnummer van de huisarts in beeld.
Schrik...
Zit je op een plek waar je even kunt praten. Ik loop wel even weg.
Er is op de foto's iets in je linkerborst te zien
Een plekje van ongeveer 1,5 cm.
Ze willen toch verder onderzoeken...
Hmmm dus toch. Ik dacht na een dag nadat de foto's waren genomen.. ik ben nog niet teruggebeld dus zal wel oké zijn. Toch in mijn achterhoofd wist ik het.. gek dat ik dat dacht.
Mijn gevoel was helaas toch waar. Ik loop op mijn gemak weer naar mijn werkplek en probeer me goed te houden. Er is ook nog niks aan de hand dus niemand hoeft het nog te weten. Maar ik kon het niet verbergen. Ik barstte in tranen uit. Ik was zo geschrokken. Gelukkig waren de tranen van korte duur maar mijn gedachten gingen op en neer..
Ik kon helaas niet meer voor het weekend terecht voor het vervolgonderzoek.
Jammer maar het is niet anders dan een weekend met onzekerheid door te komen.
Dinsdag half 9 melden...
Het weekend duurde lang. De trouwdag van mijn schoonouders werd 'gevierd'.
Ook onze trouwdag.
Gezellig uit eten met zn 6en! Naar de muzikant. Was erg leuk maar toch.. de 'muziek' klonk allemaal net even wat anders....
Het vervolgonderzoek
27 november 2018
En dan is het eindelijk dinsdag. Afspraak om half 9 bij de mammapoli.
Zenuwachtig. De wachtkamer zit al behoorlijk vol.
Komen deze vrouwen allemaal voor hetzelfde? Jeetje...
Ik ben vrij snel aan de beurt.
Eerste gesprekje. Daar zag ik mijn borst in beeld. Duidelijk te zien dat er iets niet hoorde. Klein onderzoekje en uitleg wat er gaat gebeuren.
Er zal straks een echo gemaakt worden en eventueel biopt.
Weer terug in de wachtkamer.
De vrouwen in de wachtkamer lijken over het algemeen vrij gespannen. Het is stil. De mannen dus de partners zijn allemaal vrij nuchter. Lezen wat en maken af en toe een opmerking in de stille ruimte.
Koffie...
Wachten...
Ondertussen een filmpje over een traject waar je in terecht komt als je borstkanker hebt.
Het filmpje dat ik wel 10x voorbij heb zien komen.
'Gelukkig is het een filmpje... Al liep deze uiteindelijk ook goed af!
Dan zie ik vanuit een onderzoekskamer een goede bekende..
Ze ziet bleek. Ik heb medelijden. Wat een spanning.
Ik moet daar nog heen.
Dan ben ik aan de beurt. Er wordt een biopt genomen. Moeilijk om het op te sporen...
Dan een klik. Alsof ik in elkaar geniet word.
Mislukt.. nog een keer. Daarna wordt er een marker ingebracht. Om de tumor later te traceren..
Hmmmm dat is niet een heel goed teken..
En nu?
Terug naar de wachtkamer.
Er zitten nog steeds veel vrouwen. Allemaal beetje gespannen. Niemand durft bijna iets te zeggen.
Ik maak me zorgen..
Dan word ik geroepen.
De gezichtsuitdrukking...
Het is borstkanker maar waarschijnlijk 'alleen' voorstadium. Maar dat woord!
Vanavond om 5 uur terugkomen voor definitieve uitslag en behandelplan bespreken.
De trein dendert nu wel hard door...
Eerst naar huis. Daar de kinderen maar op de hoogte brengen. Wat een verdriet. Ik voel hun verdriet. Moeder die kanker heeft. Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren. Mijn moeder die het aan mij vertelde.. dan gaat er echt wat door je heen.
Als het allemaal een beetje geland is, is het weer tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Ze hebben zich vast vergist en zeggen me straks dat het tijdens het onderzoek toch alleen maar goed weefsel was.
Ja mr. Struisvogel was er ook...
En dan is het toch echt 17 uur.
Het blijft zoals het is. Maar het weefsel wordt nog een keer opnieuw onderzocht. Want er zijn twijfels of het wel voorstadium is of al verder is. Afhankelijk van wat de uitslag is, wordt het behandelplan opgesteld.
Nog weer 2 dagen extra in spanning...
Aanvullend onderzoek
29 november 2018
Vandaag een bezoek aan het ziekenhuis voor de definitieve uitslag.
Ik kreeg het meest positieve nieuws te horen. Dus 'gelukkig' geen slechter nieuws! Het blijft voorstadium borstkanker. De patholoog heeft het nogmaals onderzocht. Maar gelukkig niks anders gevonden. De radioloog twijfelt nog wel ivm de vorm van het tumor.
Vooralsnog krijg ik een borstbesparende operatie met bestraling. Het kan dus nog zijn dat het tijdens de operatie anders blijkt. Maar ook dat kan dan ook goed behandeld worden maar dan wordt het een ander behandeplan. Maar we gaan uit van het eerste! Volgende week moet ik naar de chirurg en anesthesist. Krijg een gesprek en er wordt een jodiumbron in de borst geplaatst.
Dat is om de tumor te lokaliseren.
Ook worden 2 lymfeklieren waaronder de poortwachterklier verwijderd tijdens de operatie om te kijken of daar geen uitzaaiingen in zitten. Volledige narcose en operatie duurt ongeveer 3 kwartier. Als alles goed is mag ik dezelfde dag nog naar huis.
Best heftig en spannend allemaal maar het komt goed!
Soms lijkt het net of het niet over mij gaat. Dat het allemaal om iemand anders gaat..
Ik kan wel zeggen was het maar waar maar ik gun het een ander ook niet!
We gaan er maar voor! 💪
Het behandelplan
30 november 2018
Mammapoli belt..
Afspraak voor woensdag 5 december
- plaatsing van jodiumbron
Ik heb wel eens leukere kadootjes gekregen op Sinterklaas
- Afspraak met Anesthesist
- Afspraak met de Chirurg
Alles wordt nu in gang gezet.
Nog iets langer dan een week geleden had ik nog 'niks' en nu staat mijn leven op zijn kop.
In een sneltreinvaart gaat alles nu. Maar goed ook. Heb ik niet veel tijd om na te denken.
En als het moet dan maar zo snel mogelijk.
De steun van iedereen is nu al overweldigend! Kaartjes en bloemen. Appjes en bezoekjes doen me goed.
' s avonds is het allemaal een klein beetje geland en ben ik een beetje bijgekomen en heb een fijn gesprek gehad met mijn lieve vriendin. Iets meer dan een jaar geleden kreeg zij de diagnose borstkanker. Nog maar net 'bijgekomen!' Van alles.
We zijn er altijd voor elkaar maar dit maakt het wel heel bijzonder!
Het is echt kut! Hoe dan ook we hebben allebei te maken met kanker! Alleen dat rotwoord al! 🍀
De 'keuringen'
5 december 2018
De trein waar ik ingestapt ben raast verder.
Vandaag is er een jodiumstaafje in mijn borst geplaatst..
Dat stond niet op mijn verlanglijstje 🤣
Het was nog even zoeken (niet in alle gaten en hoeken) maar ik ben radioactief.
Zouden de poortjes bij Schiphol nu afgaan als ik er doorheen ga?
Maar helaas stopt de trein niet op Schiphol.
Gesprek met de apotheker, de Anesthesist en de verpleegkundige. Er wordt het 1 en ander uitgelegd. Vragen gesteld. En ja hoor ik ben goedgekeurd. Gelukkig maar! Groen licht voor de trein die me naar de chirurg brengt.
Dat was voorlopig even het laatste station. Over 2 weken word ik geopereerd.
Nog net voor de kerstdagen. 'Gelukkig'..
Dan stap ik weer in de trein.. ik moet verder!
Nucleair Onderzoek
19 december 2018
Tijd voor het nucleair onderzoek.
Mag u daar u bovenkleding uitdoen en dan mag u deze kant opkomen..
In het begin klinkt het beetje onwennig maar lijkt nu al heel 'gewoon'.
U krijgt 3 injecties in de borst. Begin met de meest pijnlijke dan valt de rest mee.
De volgorde was bij mij even wat anders.. 😏
Dan weer naar huis. Volgende dag operatie
Ben nu radioactief geladen...
Weer thuis.. de uren kruipen voorbij.
Wordt nu toch echt wel spannend...
Maar alles komt goed..
De voorbereidingen
20 december 2018
Afgelopen nacht slecht geslapen.... ieder uur van de klok gezien..
Om 7.45 uur melden voor operatie.
Ik mag niks meer eten. Niet dat ik er zin in heb maar toch.. kopje thee dan maar
Op naar het ziekenhuis. Kwart over 8 in de scan. Om de poortwachter op te sporen.
De bovenkleding mag weer uit.. dat zinnetje zal me nog achtervolgen.
Daar lig je dan ... alles wordt in beeld gebracht. De prikjes van die dag daarvoor zijn goed te zien..
Ik zie niks.. lig met mijn rug er naar toe. Ondertussen hoor ik allerlei mensen binnenkomen. Best irritant want ik wil graag altijd alles zien.
Ik hoor 'Goedemorgen' 'Hallo' ''Hoi... de 1 na de ander komt binnen. Ik zie niemand...
Oké ik moet me maar weer overgeven..
Wat een gedoe. Want dat is het...
Zo de poortwachter is gevonden. Gelukkig maar!
Terug naar de afdeling... de zaal is nog leeg... 4 bedden. De bedden zijn opgemaakt. De charmante jasjes liggen klaar op bed. Ik moet nog denken aan het gesprek die we met de verpleegkundige anesthesie hadden, 'als je dan zo'n jasje aan hebt dan zit er zo'n charmante split aan de achterzijde dus kijk uit hoe je het bed instapt 😁Ik krijg de mededeling dat de operatie pas om 12.15 uur is..
Pfffff zo lang nog wachten.
En niet eten...
Ondertussen komen er nog 2 vrouwen binnen.
Komen zij voor hetzelfde?
Ik hang maar wat op het bed en langzaamaan beginnen de gesprekken op gang te komen.
De andere vrouwen komen idd allemaal voor hetzelfde. Wel allemaal een hun eigen verhaal. Ik merk dat die anderen ook allemaal nerveus zijn.
We blijven maar praten.
Ik vraag of ik mss toch nog koffie mag hebben. Ik had vanaf de vorige avond 11 uur niks meer gehad. Tot 5 uur mocht ik nog eten..
Of ik de wekker niet gezet heb om te eten. Uhm ik sliep pas om een uur of half 3. Om 6 uur ging de wekker alweer. Was blij dat ik een paar uurtjes geslapen had.
O Ja koffie mocht nog... heerlijk!
De tijd kroop langzaam voorbij.
Verpleegkundige komt binnen. Mijn operatie wordt nu een half uurtje later. Hmmm balen. Straks mag ik de pijnstillers nemen.. kan niet wachten want dan mag ik tenminste nog een slokje water😉.
Dan is het zover. Je mag je jasje aan doen dan brengen we je naar ok.
Spannend... pfffff.
Een van de verpleegkundige legt een grote doos merci op mijn bed. Wel gemeen hè zegt ze. Nou... dat is best zachtjes uitgedrukt .
Maar het was voor de mensen op de ok. Ze nam afscheid. Merci dat je mij nog wel even naar beneden bracht.
Daar aangekomen zag ik meteen bekenden. Ik begin te praten. Infuus werd aangelegd. Held als ik ben.. Maar had genoeg afleiding. Om te wachten kon ik een iPad krijgen. Nou daar kwam ik niet aan toe hoor..
Ik had genoeg gespreksstof. Voetbal, korfbal en feestjes alles werd besproken. Zelfs nog even over mijn werk gehad en nog even gezegd dat ik meer verstand heb van verzekeren. En nog even advies gegeven.
Maar dan is het tijd... Ik werd de ok binnengereden.
Spannend hè zei de chirurg nog. Er stonden wel 10 mensen om me heen. Gezellig allemaal voor mij! Wat een feest. Iedereen stelde zich voor. Ik zal ze denk ik niet meer herkennen als ik ze tegenkom.
Nu gaat het plafond draaien en dan...
Hoi!!.. hoi?? Ja je bent er al weer. Operatie is gelukt. Goh. Wat gek. Ik lig al weer op bed. En er wordt gevraagd of ik een ijsje wil. Een ijsje? Oké doe maar. En dan zie ik weer een bekende. Ze vraagt hoe het met me gaat. Nou volgens mij goed. Ik voel dat ik opgelucht ben en begin te praten.... te ratelen. Ze vroegen zich daar af of er spraakwater in het infuus zat.
En dan mag ik weer naar de afdeling.
Dat ritje kan ik me niet meer herinneren.
Wil je eten? Ja lekker. Brood met kaas en thee... mmmm
1 vrouw ligt ook alweer op zaal. De andere 2 zijn nog beneden.
Pfff ben zo blij dat ik dit gedeelte gehad heb. Infuus loopt nog..
Eten..mmmm
Dan pak ik mijn telefoon.
Even berichtjes beantwoorden. Poeh ik heb het druk!
's avonds mag ik weer naar huis!
2 januari krijg ik de uitslag. Fijne feestdagen!🤔🌲
We gaan er wat van maken!
Wel of geen uitzaaiingen
2 januari 2019
Gelukkig Nieuwjaar!🤔
De dag van de uitslag...
Geen uitzaaiingen in de lymfen en snijranden zijn schoon! Goed nieuws! Het beste nieuws kun je wel zeggen!
Ik zal jullie allemaal niet vermoeien met allerlei medische termen. Snap er soms zelf niet eens alles van, maar de nabehandeling wordt wat heftiger dan ik had verwacht.
Het gaat verder dan voorstadium. Dus toch! Het vermoeden van de radioloog wordt bevestigd
Bestraling, hormonale behandeling van 5 jaar. Er wordt nog een aanvullend onderzoek gedaan, een zogenaamde mammaprint, dit om te bepalen of chemo nodig is! De uitslag hiervan krijg ik over 2 weken.. dus weer wachten. Maar wat moet dat moet. De trein dendert dus nog even door maar ook dit kan ik 💪!
De steun die ik krijg is overweldigend. Veel kaarten en bloemen
Soms ook uit onverwachte hoek.
Het ontroerde mij echt en deed me enorm goed.
Je leven staat ineens op kop.
De hobbels die ik nog moet nemen zullen niet altijd makkelijk zijn maar ik zeg:
Lipjes getuit, borstjes 😋 vooruit!
Vanavond kwamen vrienden langs en hebben we toch een klein feestje gebouwd met vuurwerk om te 'vieren' dat er geen uitzaaiingen zijn!
Happy New Year! 🎆
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Bea, mooi dat je dit allemaal met ons deelt, ondanks de moeilijke tijd waar je doorheen gaat. Respect xx.
Wat een vaart heeft de trein. Mooi geschreven. Heftig.
Sjonge.. je hebt een schrijverstalent in je.. t zou alleen een ander ontwerp moeten zijn..! Succes topper... t komt goed..!!!
Wat een verhaal Bea! Dapper dat je dit allemaal deelt, en dat je er dan ook soms nog een tikkeltje humor doorheen gooit.
Dit deel heb je alvast maar weer gehad.
Ik wens je nog heel veel sterkte met de dingen die nog komen gaan. Maar jij kunt dat.
Houd moed en sterkte🍀
Liefs Angelika
jeetje ik heb je hele verhaal in 1x gelezen. wel heftig hoor. maar je bent een taaie!!!
Jeetje Bea ... het lijkt wel een Intercity ... wel bijzonder om op deze manier een beetje met je mee te reizen ...
Dikke kus 😘😘
Wat een indrukwekkende , mooie, verdrietige,moedige.. en tja...eigenlijk zijn er geen woorden voor...blog. Bedankt voor het delen. Veel geluk en sterkte gewenst. Topper!
Bea wat prachtig geschreven je bent een sterke vrouw een topper😘😘
Wat bijzonder om met je in die trein te zitten...topper ben je...liefs