8 september 2019

En dan zijn we een paar weken verder na de laatste kuur. Ondertussen nog wel weer een paar keer weer naar het mammacentrum geweest. Ik had veel last van vocht in mijn arm en borst. Je bent best wel angstig maar toch zei iets in mij dat het niet iets ernstig is. Maar wel zeer vervelend. Dacht ik 3 weken even niet een ziekenhuis in te hoeven... helaas.
Maar oké voor mijn gemoedsrust toch maar even laten controleren.
Er werd weer een echo gemaakt. De arts vertelde mij vooraf dat het wel eens een abces zou kunnen zijn in mijn borst en dat er eventueel tijdens de echo een punctie genomen kon worden. Poeh had ze wel in de gaten wat ze zei? Ze zei het ook vrij keep it calm zeg maar. Maar ik dacht alleen... neeee niet weer met zo'n naald.
Oké op de tafel liggende, met weer honderdduizend mensen om me heen brak me het zweet toch wel weer uit. Déja vu it is!
Echo apparaat erop. Hmmmm veel vocht. Foto's erbij gehaald van 8 maanden terug. Brrr... nog maar eens kijken. Maar gelukkig geen abces. Dat scheelt weer een naald op een borst zeg maar of eigenlijk in een borst.
Nadat ik antibiotica had gekregen knapte het nog niet op. Dus nog 2x terug naar het ziekenhuis. Ja poeh stel je voor dat ik 2 weken niet in het ziekenhuis was geweest. Maar goed het blijkt dat het nog een reactie is van de bestralingen. Een half jaar na die tijd! Oké het zal. Oedeem is de conclusie . Gevolg: oedeemtherapie. Nog meer polonaise aan mijn lijf.
Maar oké het is niks ernstigs dus ik mag blij zijn.
Zo is het.
Dan eerst maar even van de ''vakantie' genieten.
Na de vakantie gaan we weer verder.

En we zijn weer in het ziekenhuis:
Bloedprikken. Gesprek met de oncoloog. Gesprek met de oncologische verpleegkundige.
Bloedwaarden waren goed omhoog gegaan! Dat is mooi!
Verder gaat het ook goed dus kon ik starten met de hormoonkuren. 5 jaar lang. Elke dag een tablet.
De bijwerkingen werden doorgenomen.
Dat was nogal wat. Maar ik dacht als je de bijwerkingen van een paracetamol leest word je al niet blij. Dus niet teveel bij nadenken. We zien het wel. We wachten het maar af. Kijken hoe snel ik opvliegers krijg. Dus als je me een keer op ziet stijgen dan weet je hoe laat het is.
Maar dit moet ik proberen te handelen. Voorlopig even geen ziekenhuis meer.
Oktober pas weer maar dat is het zo!
Dan wordt mijn bloed nog weer gecontroleerd. En om te kijken hoe het met de tabletten gaat.
Tot nu toe gaat het goed. Ben nu 4 weken verder.
Ik merk er nog niks van. Laten we hopen dat het zo blijft en mij verdere 'gekke'' dingen bespaard blijven!
Vanaf nu kan ik weer gaan opbouwen. Ik merk aan mezelf dat mijn lichaam weer beter wordt. Nu merk je ook dat de goede dagen in mijn wekelijkse kuren toch ook minder waren maar toen was ik blij met zulke dagen. Nu heb ik echt goeie dagen. Gelukkig maar!
Ik ga 2x in de de week naar de sportschool en ook daar ben ik aan het opbouwen.
Paar keer weer naar het werk geweest. Zo langzamerhand kom ik weer terug in de 'normale' maatschappij.
Zo fijn om niet altijd meer met de ziekte bezig te zijn. Alhoewel de bijwerkingen nog steeds zichtbaar zijn en voelen.
Kleine haartjes komen voorzichtig door.
Het is wit wat ik zie. Of wordt het toch grijs...
Het gaat mij niet snel genoeg maar geduld...
Het is van dat babyhaar/ nesthaar.
Lijk nu weer een vogeltje die net uit het ei gekropen is..
Kom maar op met die bos krullen!